بررسی تأثیر مهم ترین عوامل فردی، سازمانی و فناوری بر فرآیند تسهیم دانش در میان اعضای هیئت علمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

از آنجا که تسهیم دانش به عنوان ابزاری جهت نیل به بهبود ساختار نیروی انسانی در راستای بهینه سازی آن معرفی شده است و خروج نیروی انسانی از سازمان ممکن است همراه با خروج دانش و تفکر افرادی که سازمان را به هر دلیل و به هر طریقی ترک مینمایند همراه باشد، لذا این نیاز احساس میشود که مفهوم تسهیم دانش و همکاری بین اعضا، هرچه بیشتر در موسسات آموزش عالی مطرح شود؛ چرا که تمایل این افراد به سمت تسهیم دانش، میتواند مانع خسارت ناشی از خروج افراد و موجب ارتقا و رشد بهرهوری در موسسات آموزش عالی شود. برای دست یابی به این مهم، پژوهش حاضر نیز به بررسی تأثیرگذاری عوامل فردی، سازمانی و فناوری بر تسهیم دانش در میان اعضای هیئت علمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل پرداخته است. به همین منظور برای جمع آوری داده ها و اطلاعات از پرسشنامه استفاده شده است و داده ها توسط مدل معالات ساختاری به روش حداقل مربعات جزئی مورد پردازش قرار گرفته اند. نتایج پژوهش نشان داد عوامل فردی، سازمانی و فناوری تاثیر مثبت بر تسهیم دانش دارند که عوامل فردی شامل اعتماد، خودکارآمدی دانش و لذت حاصل از کمک به دیگران بیشترین تاثیر را در تسهیم دانش در بین اعضای هیئت علمی به خود اختصاص داده است و در این میان نقش عوامل سازمانی یعنی سیستم پاداش سازمانی و پشتیبانی مدیریت ارشد کم رنگ به نظر می رسد. در نهایت پیشنهاداتی نیز در جهت بهبود تسهیم دانش ارائه شده است. واژه های کلیدی: عوامل فردی، عوامل سازمانی، عامل فناوری، تسهیم دانش